jueves, 4 de junio de 2009

Idem.

Idem. Palabra latina que significa, igual. Si tuviera que definir una cruda sociedad como la nuestra seria con la palabra Idem, expressa mucho sobre nuestra manera de ser.
Somos pessimistas, queremos mostrar nuestras más duras partes de nosotros para parecer formidables, inatravessables. En el caso de los chicos unos gallitos, en el caso de las chicas, delicadas como una flor, pintadas como loros, y a los 15 años vestidas como si tuvieran 25.
No sabemos distingir entre la sensualidad, el erotismo, (por ejemplo) del sexo puro y duro. Del aqui te pillo aqui te mato. Luego passa lo que passa. Bebé a bordo. Aborto. Familias destrozadas...
¿De verdad queremos darles a nuestros descendientes esta sociedad?
Yo no quiero. No quiero que mis descendientes vivan un reino de terror, azechado por cambio climático, por violaciones, por corrupción.
¡No!
Dejemos de ser tan estúpidos, dejemos de ver la vida con ojos de niños, y miremosla con ojos de adultos. Seámos lógicos, perdemos el tiempo creando parádojas que induyen al miedo, creando relaciones que no llevan a nada, dejando morir el mundo cada día un poco más. Viendo como nos llora una tierra masacrada, destruida, por una sociedad que no quiere ver que prefiere confiar que pensar, que prefiere vivir a soñar, si és bueno soñar si ello te lleva a pensar en soluciones, en questiones solucionables, en no etiquetar al mundo.
Injénuos aterrorizados, eso és lo que somos.


Att. Yaiza

1 comentario:

  1. No et falta raó, la vritat.
    estic totalment d'acord amb tu! :)
    i la vitat es k em preucupu bastant per aixo.
    Pero sas k? he après a mirar el món d'una manera molt diferent.
    he après a acceptar la gent, sigui igual o diferent, (no accepto als gilipollas, ja sas eh) però no sé, jo no miro el món com si fosim una merda (k ho som) si no que miro el món pensant en què m'espera demà, pensant tot lo magnífic que tenim al voltant (enkara k no ho valorem ptrou) pensant en la sort que tenim vivin kom vivin i on vivin, pensan, es clar, que el mon està molt desequilibrat, per també pensant en totes les coses que el fan SER UN MÓN.
    Sense treure't raó, dic que crec que hem de disfrutar la vida que tenim, sense lamentar-nos de la merda en que estem fent, valoram fins a l'últim moment el que ens envolta.
    Que no tot està tot destruit.
    Espero que et serveixi! =D

    ResponderEliminar

¡Gracias por comentar! Siempre es un placer conocer las opiniones de los demás.